Hayotiy voqea va hikoyalar

Gaflat



Erta tong. Kichkinagina, atiga ikki
oylik
chaqaloq özining ixchamgina
krovatida
uyqudan uyg'ondi. Uning oyisi
ikki
daqiqa oldin magazinga sut olib
kelish
uchun yugurib chiqib ketgan.
Chaqaloq
yig'lay boshladi. U uzoq yig'ladi.
Uning
yonida yotgan dadasi kecha
tundagi
öyin-kulgudan og'riyotgan
boshini
zörg'a kötardi va bög'ilib qolgan
ovozi
bilan baqirdi: "Jim böl,
yig'lama!!!"
Kecha ulfatlari bilan maishatda, 8 yil kutilgan chaqalogi sharafiga ichgandi.
Gödak töxtamasdan yig'lashda
davom
etdi.
Dadasi: -Uxlagani qöyasanmi
yöqmi,- de
diyu yonidagi yostiqni chaqaloq
tomon
uloqtirdi. Chaqaloq ön soniyadan
söng
yig'lashdan töxtadi...
15 daqiqa ötgach magazindan
kelgan
onasi chaqaloqning krovati
yoniga kelib
baqirib yubordi. Yostiq
chaqaloqning
ustiga tushgandi. Ona yostiqni
olib
hushidan ketdi. Kichkinagina,
atiga ikki
oylik norasida gödak közlari
ochiq
qolganicha bu dunyoni tark
etgandi...
U özining kichkina qölchalari
bilan
yostiqni olib tashlamoqchi ham
bölgandi. Lekin...
Nariroqda kechagi maishatda
"charchagan" dadasi esa
uxlashda
davom etardi...
Bu dunyoda hammamiz osiy
bandamiz.
Lekin hali ona hidiga töymagan
bu jajji
gödakda gunoh nima edi?
Yig'la osmon... Gunohga
botayotgan,
g'ofil insonlar uchun... U axir
kichkinagina, atiga ikki oylik edi..

@yiglash @yiglash @yiglash
E yuragim biram yomon bo'ldi. Ho'jayinim yangi ishdan kelgandilA keling sizga bir nima o'qib beraman deb o'qishni boshlagandim, oxiriga borib nafasim ichimga tushib ketdi. Nega manga bunaqa narsalani o'qib beryapsan deb qolsala bo'ladimi. a!!

Tobva hudoyim insof bersin, o'zi asrasin shirintoylarimizni.
Bechora bolacha. Otalarimiz ham befraq bo'lishmasin, axir shu insonlani davomchisiku.
E hech kimni bolasini tuproqqa qo'ygulik qilmasin. @yiglash

Juda ko'p yomonliklarni onasi mast qiluvchi ichimliklar ekanligini tasdiqlovchi misollarning bittasi bu. Ba'zi bir katta qabihliklarni ortiga qarasangiz, bir shisha ichimlik turganini ko'rasiz.

OLDIN ÖZINGIZNI BILING....

Bir er-xotin yangi kvartiraga ko‘chib o‘tishibdi. Ertalab ayoli derazadan boqib qo‘shni ayolning yuvilgan kiyimlarni yoyoishini tomosha qilib eriga aytdi. - Qarang-a adasi, anovi qo‘shnimiz yuvgan kiyimlarining kirligini.. Eri esa unga e'tibor bermay gazeta o‘qishda davom etardi. - Uning sovuni yoki kir kukuni yomon bo‘lsa kerak. Yoki kir yuvishni umuman bilmaydi. O‘rgatsam bo‘larkan... Shunday qilib har safar qo‘shni ayol kir yoyganida xotini kiyimlarning naqadar kirligiga hayron bo‘lib eriga bu haqida gapirardi. Kunlardan bir kun ayol eriga qarab:- Ooo, bugun kiyimlar tozaku! Kir yuvishni o‘rganibdi shekilli va nihoyat, - debdi. Eri esa xotirjamlik bilan unga javob beribdi: - Yo‘g‘-e. Shunchaki man bugun vaqtliroq uyg‘onib derazamizni artib tozalab qo‘ydim debdi. Ayoli yerga qarab qolibdi… Hayotimizda ham shunday. Hammasi biz bo‘layotgan voqealarga qanday derazadan qarashimizga bog‘liq. Birovni tanqidga olmasdan avval o‘z qalbimiz va amallarimiz tozaligiga e'tibor berganimiz ma'qulroqdir...

Настарин чакалок хакидаги хикоянгизни укиб бирам галати булиб кетдим,уша онани урнига узимни куйдиму хаёлимда .....астагфируллох Аллохим узи асрасин ,хаёлимдан кетмай колди уша вокеа,накт хаётий экана...

QAYNONA!

6:00. Ayol stol ustiga oppoq dasturxonni töshadi. Keyin xafsala bilan dasturxonni turli noz-ne'matlar bilan töldira boshladi. Bugun keladigan mehmonlar uning uchun alohida ahamiyatli edi.Yuzida mayin tabassum bilan taom tayyorlashga kirishdi...
19:00. Ayolning pishirgan ovqatlari bugun ishtahani bög'adigan darajada bemaza edi. Ovqatning kartoshkasi kuygan, göshti esa pishmagan. Mehmonga kelgan ayolning dugonasi, ög'il va
yangi kelin ovqatning juda shirin bölganligini sözlasalarda, taomdan bir qoshiqdan ziyod
yemadilar.
21:00. Nihoyat mehmonlar uylariga ketish uchun qözg'ala boshlashdi. Yoshlar ketganlaridan söng ayoldan dugonasi söradi:
- Bugun senga nima böldi o'zi? Pishirgan taomlaringning mazasi og'izda qolardi. Bugun
birinchi marta keliningni mehmonga chaqirgan bölsang... Nega ovqating shunchalik bemaza
chiqdi? Yoki kasal bölib qoldingmi?
Ayol nim tabassum bilan jilmaydi:
- Yöq, yaxshiman. Ataylab shunaqa qilib pishirdim. Bilmadim, yana qancha umrim qoldi.
Lekin endi bu taomlarni yegan ög'lim xotiniga hech qachon “Оnam ovqatni sendan köra
shirinroq pishirardi”, deb aytmaydi va kelinimning qalbini og'ritmaydi...

Niratsan wrote: Gaflat

Erta tong. Kichkinagina, atiga ikki
oylik
chaqaloq özining ixchamgina
krovatida
uyqudan uyg'ondi. Uning oyisi
ikki
daqiqa oldin magazinga sut olib
kelish
uchun yugurib chiqib ketgan.
Chaqaloq
yig'lay boshladi. U uzoq yig'ladi.
Uning
yonida yotgan dadasi kecha
tundagi
öyin-kulgudan og'riyotgan
boshini
zörg'a kötardi va bög'ilib qolgan
ovozi
bilan baqirdi: "Jim böl,
yig'lama!!!"
Kecha ulfatlari bilan maishatda, 8 yil kutilgan chaqalogi sharafiga ichgandi.
Gödak töxtamasdan yig'lashda
davom
etdi.
Dadasi: -Uxlagani qöyasanmi
yöqmi,- de
diyu yonidagi yostiqni chaqaloq
tomon
uloqtirdi. Chaqaloq ön soniyadan
söng
yig'lashdan töxtadi...
15 daqiqa ötgach magazindan
kelgan
onasi chaqaloqning krovati
yoniga kelib
baqirib yubordi. Yostiq
chaqaloqning
ustiga tushgandi. Ona yostiqni
olib
hushidan ketdi. Kichkinagina,
atiga ikki
oylik norasida gödak közlari
ochiq
qolganicha bu dunyoni tark
etgandi...
U özining kichkina qölchalari
bilan
yostiqni olib tashlamoqchi ham
bölgandi. Lekin...
Nariroqda kechagi maishatda
"charchagan" dadasi esa
uxlashda
davom etardi...
Bu dunyoda hammamiz osiy
bandamiz.
Lekin hali ona hidiga töymagan
bu jajji
gödakda gunoh nima edi?
Yig'la osmon... Gunohga
botayotgan,
g'ofil insonlar uchun... U axir
kichkinagina, atiga ikki oylik edi..

niratsan buni oqib ichlarim titrab ketti qizimmi quchoqlab rosa yigladim haliyam tasavvur qilsam kozimga yosh kelyapti bunaqa narsala yozmela qizla please @yiglash kozyosh

dilfuzabonu wrote: Настарин чакалок хакидаги хикоянгизни укиб бирам галати булиб кетдим,уша онани урнига узимни куйдиму хаёлимда .....астагфируллох Аллохим узи асрасин ,хаёлимдан кетмай колди уша вокеа,накт хаётий экана...

Dilfuzabonu sizhozir unaqa narsalarni iloji boricha o'qimang, hayolizga keltirmeng. O'rnigaku umuman qo'yib ko'rmang, xudodan so'rab faqat yaxshi niyat qiling!

:dugona$ bugun mani tushimgayam kirib chiqdi o'sha odammi rosa tepkim kevottide lekin ozi shu kunlada rosa tasirchan bopqovomman

Hoy hoy hoy qizlajonla o'zim o'rgiliy siladan... bunchalik jiddiy qarash shartmas. bu bo'gan voqeami yo'qmi har holda hikoya. Qo'ygan odammiyam hijolatga qo'yib...
Sila: bu man bilan hech qachon ro'y bermiydi denglar o'zizga o'ziz.

Hilolaxon wrote:

dilfuzabonu wrote: Настарин чакалок хакидаги хикоянгизни укиб бирам галати булиб кетдим,уша онани урнига узимни куйдиму хаёлимда .....астагфируллох Аллохим узи асрасин ,хаёлимдан кетмай колди уша вокеа,накт хаётий экана...

Dilfuzabonu sizhozir unaqa narsalarni iloji boricha o'qimang, hayolizga keltirmeng. O'rnigaku umuman qo'yib ko'rmang, xudodan so'rab faqat yaxshi niyat qiling!

:sevgi Хуп асалим,бирам ажойиб кизсизде @sevim@

dilfuzabonu wrote:

Hilolaxon wrote:

dilfuzabonu wrote: Настарин чакалок хакидаги хикоянгизни укиб бирам галати булиб кетдим,уша онани урнига узимни куйдиму хаёлимда .....астагфируллох Аллохим узи асрасин ,хаёлимдан кетмай колди уша вокеа,накт хаётий экана...

Dilfuzabonu sizhozir unaqa narsalarni iloji boricha o'qimang, hayolizga keltirmeng. O'rnigaku umuman qo'yib ko'rmang, xudodan so'rab faqat yaxshi niyat qiling!

:sevgi Хуп асалим,бирам ажойиб кизсизде @sevim@

Rahmat, siz ham betakrorsiz! :sevgi O'zizni ehtiyot qiling!

salom
:dugona$
булган вокея 09:23, 29 декабря 2013
Ginekolog ayol hikoyasi
Men bu maqolani bir
necha yil avval "Musulmonlar
taqvim kitobchasi"dan o'qigan
edim.
Toshkentlik bir ginekologning
hikoyasi
yoritilgan ekan maqolada.
Maqolani o'qib shunchalik larzaga
kelgan
edim-ki, meni bunday qabohatni
yoniga
ham yo'latmagan Ollohimga
shukronalar
aytgan edim. Maqolani o'qib ba'zi
opa-
singillarimiz va ularning turmush
o'rtoqlari o'zlariga yarasha ibrat
olishsa
biz maqoladan olinadigan
maqsadimizga
erishgan bo'lamiz inshaAlloh.
Voqeani
ginekolog ayoldan eshitamiz:
"Kasbim
ginekolog bo'lganligi sababli
ayollarga
doyalik qilishdan tashqari abort
qilib
ham turar edim. Bir kuni
shifohonada
navbatchi edim, honamga o'rta
yoshlardagi er va hotin kirib
kelishdi va
bir iltimos bilan kelishganini
aytishdi,
qanday iltimosligini so'rasam: -
abort
qilish kerakligini aytishdi.
Ayolning
ko'rinishidan homilaning 4-5
oyligini bilsa
bo'lar edi. Men rozi bo'lmadim.
Tahmin
qilganimdek ayolning
homilasi 5 oylik ekan. Homila 3
oy
bo'lganidan
keyin meditcinada abort qilish
mumkin
emasligini tushuntirishga
harakat qilar
edim, ammo eri tushunishni
hohlamasdi.
Ularning 4 ta qiz farzandlari bor,
ayol
homilador bo'lganidan keyin 3 ta
zamonaviy apparatlarga
tushgan,
barchasi homila qiz bola
ekanligini
aytgan. Odatda homilaning jinsi
3 oydan
keyin bilinadi, bular aparatma-
aparat
yuraverishgan. Homila bu orada
5 oylik
bo'lib qolgan. Er yana qiz ko'rib 5
ta qizi
bor degan "isnodni"
ko'tarmasligini aytdi
va abort qilishim uchun katta pul
va'da
qildi. Men bir oz o'ylanib
turdimda
bularni shashtidan qaytarishga
aqlim
yetmadi keyin katta miqdordagi
pulni
eshitib, nafsimni jilovlay olmay
abort
qilishga rozi bo'ldim va bu
oramizda sir
bo'lib qolishini tayinladim. Ayolni
yotqizib abortni boshladim, bola
katta
bo'lib qolgani tufayli homilani
bo'lib-
bo'lib olishga qaror qildim, abort
qiyin
kechardi men ham, mendan ko'ra
ayol
ko'proq qiynalardi. Bir payt
kutilmagan
hodisa sodir bo'ldi. Bolaning
belidan
pasti butun tushdi,
ne ko'z bilan ko'rayki bola o'g'il
bola
ekan... Men serrayib qotib qoldim
va
homila bo'lagini ota- onasiga
ko'rsatdim,
ayol dod solardi er esa o'zini
qo'ygani
joy topolmay qoldi... Men bu
voqeadan
anchagacha o'zimga kelolmay
yurdim,
hatto shifohonaga ham
borolmay
qoldim va homilaning jinsini
ming
zamonaviy apparatlar ham bilib
berolmasligini, bu ish yagona
Ollohning
qo'lida ekanligini tushunib
yetdim."
Anchagacha o'ziga kelolmagan
ginekolog
ayol bo'lgan voqeani
"Musulmonlar
taqvim kitobchasi" tahririyatiga
jo'natgan. Bu voqea hulosasi
yodimda
yo'q, ammo har kim o'ziga
yarasha
hulosani chiqarib olsa ajab emas. aslo$ aslo$

salom
Shifoxonaga yurak xurujini
boshdan ötkazgan 22 yoshlar
atrofidagi qizni olib kelishdi.
Ahvoli og'ir edi. Qiyin
operatsiyadan keyin uni
jonlantirish bölimiga olishdi. Men
amaliyot ötardim shu
shifoxonada. Soham
kardiologiya bölganligi u- n
Malika (uning ismi shunday edi)
ning ahvolini örganishim
mumkin böldi. U juda chiroyli qiz
edi. Közlari betobligidan bölsa
kerak, mungli boqardi atrofga.
Uni alohida palataga
ötkazishgach u b/n gaplashishga
urindim. U unashtirilgan, 15
kundan söng töyi bölishi kerak
ekan. U qallig'i haqida shunday
zavq b-n gapirardiki, uni qattiq
sevishi sezilib turardi. "Ota-onasi
töyimizga qarshi, u esa mening
kasalligimni bila turib uylanyapti.
U doim va'dasining ustidan
chiqadigan bir sözli yigit". Ösha
yigitni körgach özim ham bunga
amin böldim. Ha, chindan xavas
qilsa arzigulik juftlik. Oradan bir
haftacha ötdi. Malikaning ahvoli
ancha yomonlashdi. Yigit esa har
kuni uning yonida böldi. Ba'zan
uxlamasdi ham. Men bu kasallikni
endi davolab bölmasligini
bilardim. Malikaning palatasiga
ularning könglini kötarish u-n
bordim. Eshik ochiq ekan,
qulog'imga yigitning dardli
yupanch ovozlari eshitildi:
"Menga ishonasanku, tög'rimi?
Söz beraman, kelasi xafta
töyimiz kuni sen oppoq libosda,
men qop-qora kostyumda
yonma- yon ötirgan bölamiz.
Hammaning bizga xavasi keladi".
Kirmadim ichkariga, Xudodan
ularni ayirmaslikni sörashgagina
qurbim yetardi öshanda...
Töy kuni ham keldi.
Afsuski, ösha kuni tongda Malika
olamdan ötdi. Uning töyi örniga
janozasiga bordim. Ajabo! Malika
haq ekan, ösha kuni u chindan
oppoq libosda (afsuski, bu kiyim
kafan edi), yigit esa qop-qora
choponda yonma-yon
borishardi.
Faqat ... faqat, hech kimning
ularga havasi kelmasdi..

Yuragim qisildiii aslo$ aslo$ aslo$ aslo$ @yiglash @yiglash

Qizmi, ögilmi Alloh bergan ne'mat xammasi. Bazida ög'il bolani qölidan kelmagan ish,qiz bolani qölidan keladi.Alloh etgan,biz xoxlagan bandamizga qiz farzand berurmiz,xoxlasak ög'il farzand berurmiz,xoxlasak befarzand ,bepusht qilib qöyurmiz -dib.Hikoyezni oldin xam öqigandim,taqvim kitobida,shunaqa xulosaga kelgandim: Allohni berganiga qanoat qilmaslik nonkörlik,xali tug'ilmagan farzandni nobud qilish esa,qotillikdan boshqasi emas. Ayoliga xam qoyil qolmadimde,eri nima disa xoooop dib,öz jigargöshasini nobud qilishga qöyib berib. aslo$ Alloh xammamizni gunoh kabiralardan asrasin.Omin!

mult: mult: mult: aamin

ОТА БИЗ УДДАЛАДИК...

Охирги кунларда Акбарнинг ҳар доимгидан кўра ишдан уйига ошиқишининг сабаби бор эди. Меҳрибон онажони мана бир неча кун бўлдики унинг уйига келган. Талабалик даври билан қўшиб ҳисоблаганда жами саккиз йилча она дийдорига тузукроқ тўймаган фарзанд учун бу ҳодиса ҳақиқатдан ҳам байрам эди.

Уйига кирдию ҳайрон қолди. Қайнона-келин эски-туски дафтар-китобларни хонанинг ўртасига ёйиб олиб бир нималарни ўқиб, кулиб ўтиришарди.
- Ҳа, она-болалар нима иш билан машғулсизлар? - Акбарбу гап билан икки аёлнинг ҳам бирданига кўнглини олишга урунди.
- Кел болам, қара, бу ерга келаётганимда Қаҳрамон иккалангнинг мактаб даврида тутган кундаликларинг борми, эски дафтарларинг борми ҳаммасини жомадонимга жойлаб олиб келгандим. Ахир ёшликни эслатадиган фақат суратлар эмас, мана шулар ҳам болаликларингни, ёшликда қандай бола бўлганликларингни хотирлатадида. Шунинг учун ҳам ҳеч қачон керакли тошнинг оғири бўлмаган болам.
Онаси акаси Қаҳрамоннинг исмини тилга олганида Акбар бошқача бўлиб кетди. Томоғига бир нима тиқилди. Ҳатто бироз жаҳли ҳам чиқди. У акасини унча хушламас, кўнглида негадир доимунга нисбатан ҳадик ва алам яшарди.

Ёшлигидан миясига шу фикр ўрнашиб қолганди. Лекин буни ҳеч кимга билдирмаган.
- Эй ўзимни онажоним-а, менимча сиз бу дафтарларни ёшликни эслаш учун эмас, мени иккичилигимни келинингизга кўрсатиш учун олиб келгансиз, - деди эркаланиш оҳангида, унинг бу гапига ҳамма кулиб юборди.
- Тўғри айтдинг болам, аканг ҳам доим сени паст баҳо олишингдан нолирди. Ҳатто ўзи ўтадиган фандан ҳам икки олардинг мактабда.
- Ўғлингиз атай икки қўярди менга, мендан ёмон ўқиган Карим чўлоқни ўғлига доим беш қўярди. Энди қарангчи Карим чўлоқнинг ўғликим-у кенжатойингиз ким? - Акбар шундай дея қўлларини икки ёнга кўтариб костюм-шимию, галстугига онасини разм солишга ундади.
- Эя ҳали сени хабаринг йўқми, - деди онаси ўғлининг бахтидан қувониб, - ўша Каримни ўғли қишлоқда икки қаватли қилиб супермаркет қурдирди. Ўтган ҳафта уйланди. Акангга бош-оёқ сарпо қилди. Менинг ҳақиқий устозим деди Қаҳрамонимни.
- Ҳай ўзингиз қалай, шаҳарга анча ўргандингизми? – деди мавзуни ўзгартиришга уриниб Акбар.
- Яхши болам, яхши, келиним бечора кўз тегмасин зериктирмаяпти, лекин отанг ўтган уй барибир қаровсиз қолса ёмонда. Менга тўйиб олинглар, кейин уйга қайтаман.
- Унда умуман қайтмас экансизда, ҳеч замонда бола онасини дийдорига тўйиб оларканми, бунинг асло иложи йўқ - дея онасининг тиззасига бошини қўйди.

Шунда унинг эътиборини дафтарлар орасида алоҳида кўриниб турган, кичиккина,қора, қалин муқовали, афтидан кундаликка ўхшаб кетадиган дафтарча тортди. Олиб секин варақлай бошлади. Ҳар-ҳар жойига сиёҳ ручка билан баъзи тушунарсизгаплар ёзиб қўйилган, “Ҳумпар,жуда чарчатдида мени”, “Ярамасни қандай қилиб одам қилсам бўлади экан”, “Мактабни ҳам битиряпти, лекин калласи бўм-бўш, ўн бир йиллик бекорчи”
…Бумисраларни ўқигани сари аста-секин унинг кайфияти ўзгара бошлади. Ахир бу акасининг ҳуснихатику. “Ҳумпар, ярамас, бекорчи” эса бу Акбарнинг ўзи эди. У кийимларини алмаштириш баҳонасида ўзини хонасига кириб, кундаликни бошдан титкилай бошлади. Инсон зоти асли шундай яралган, ўзи ҳақидаги ҳар қандай фикрни четлаб ўта олмайди, ҳох у ижобий бўлсин, ҳох салбий. Илк саҳифаларида юқоридаги гаплар акс этган бўлса, кейинги саҳифани очдию ҳаммаси бирин-кетин ёдига тўша бошлади.
“Шаҳарга олиб кетиб тайёрлашим керак, бўлмаса ялло қилиб юраверадибу такасалтанг”. Акбар ўшанда мактабни битириб олий ўқув юртига киришни режа қилиб юрганди. Акаси уни шаҳарга олиб кетиб ижарага олинган уйда кун-у тун, гоҳида ҳатто уйқу бермасдан ўқитарди. Кейинги мисраларни ўқиб акасини айнан ўша кезларда ёмон кўриб қолганини ҳис қила бошлади.

“Эсини киритиб қўймасам бўлмайди шекилли”. Қаҳрамон унга илк бор қўл кўтарган эди. Дарс жараёнида саволларни кетма-кетлиги ва мураккаблигидан шошиб қолган Акбар қониқарли жавоб бера олмай қолди.Тўсатдан муқоваси қалин китоб учиб келиб унинг юзига тегди, кейин икки шапалоқни ҳам қабул қилиб олди. Акбар аламдан ёнар, ўрнидан туриб ёқалашиб кетмоқчи ҳам бўлди-ю ўзини босди. Ҳозир ҳам ҳудди ўшандагидек жаҳлланди, ”Ўзинг ярамас”-дея пичирлаб кейинги бетни очди.
“Мардикорни кўрсатиб бопладимда”. Бу сатрларни ўқиб Акбарни юзида қандайдир ғалати истеҳзо пайдо бўлди. Ўша куни акаси хонага шошиб кириб келган ва “тез бўл, сенга бир нима кўрсатаман” деб уни олиб чиқиб кетганди. Ташқарига чиқиб озгина юргач Қаҳрамон унга кўчалардаги чиқиндиларни териб юрувчи, ёши тахминан қирқлардаги одамни кўрсатиб, - Қўлингда бир ҳунаринг бўлмаса, ишбилармон бўлмасанг ёки бир дипломинг бўлмаса манашу одамдан ҳеч қанақа фарқинг қолмайди. Тушундингми, ҳой бола, тушундингми деяпман гапларимни, - деб удағайлаганди. Акбарга бу ҳолат жудаям эриш туюлган бўлсада индамай бошини қимирлатиб қўйганди, “тушундим” маъносида.

“Бугун имтиҳон, ишқилиб шарманда қилмаса бўлди эди”. Имтиҳон куни тонгда уни акаси ўйғотган эди.
- Акбар тур укам, бугун сен учун ҳал қилувчи кун, отамиз ҳам нариги дунёдан туриб сендан катта умиддалар.
Бу гап қанчалар далда бўлганиниу имтиҳонга киргачгина ҳис қилди.
“Нима қилиб чиқди экан-а бу бола?” Бу сўзлардан укага нисбатан ишончсизлик, шу билан бирга интиқлик ҳам уфуриб турарди. Кейинги гап эса Акбарнинг акасига нисбатан шу кунгача бўлган фикрларини чилпарчин қилиб юборди, бу сатрлар имтиҳон жавоблари чиққан куни ёзилгани шундоққина кўриниб турарди.

“Укам уддалади, Худога беадад шукр, мени укам…”, кейинги сўзларнинам тегиб сиёҳ бўялиб кетганидан ўқиб бўлмасди. Акбарнинг қўллари титрар,кўзларидан шашқатор ёш оқарди. Бу ёшлар шу дамгача нафратланиб юрганинсони аслида фаришта экани учунми, ўша дамлар сурури учунми ёки ўзини энди айбдор эканини ҳис қилаётгани учунми, ўзи ҳам билмасди. Билгани шуки уучун акаси баҳоси йўқ фидоийлик қилган экан. Бу бўлса “ҳаммасини ўзим қилдим, ўзим муваффақиятга эришдим, акам эса озгина бўлсада хурсанд ҳам бўлмадилар” деб юрган экан. Қани эди акаси ҳозир ёнида бўлиб қолса, оёқларига тиз чўкиб кечирим сўрарди. “Албатта шундай қиламан, бугуннинг ўзидаёқ”, кўнглига тугиб қўйди. Бироз ўзига келиб олгач қўлидаги сирлар уммони бўлган кундаликнинг кейинги мисраларига эътиборини қаратди.

“Мендан уялдия болапақир, ҳамайли, ҳали ёшда”. Бу воқеа унинг иккинчи курслигида содир бўлган. Дарсда ўтирган эди, бир ўртоғи келиб уни акаси чақираётганини айтиб қолди. Акбарнинг кўнгли алланечук бўлиб кетди. “Нега келибди экан-а, ҳеч келмасди, яна уришиб кетгани келдимикин ё?” Акасини кўриб яна ҳам ҳафсаласи пир бўлди. Эскиботинка (шаҳарда ҳеч ким бунақа оёқ кийим киймасди), одми куртка ва беўхшов, афтидан отасиники бўлса керак, телпак кийиб олган. Шунда Акбар фақатгина бир нарсани, курсдошларининг қолгани ҳам чиқиб қолмасидан акасини тезроқ жунатиб юборишни ўйларди.

- Қалайсан, яхши ўқияпсанми, айтиб қўяй қизил диплом олмасанг қишлоққа киритмайман бола, “Қишлоқ ҳудди ўзиникидек гапиришини қаранг буни”, - хаёлидан ўтказди Акбар,
- Онамни касалхонага кўрсатгани олиб келгандим, ҳозир бекатда, келишга ҳоли бўлмади, менга бориб кўриб кел деб жунатди, пулларинг борми?
- Ҳа пулим бор, яқинда стипендия олгандим, - деди чўчиброқ.
- Степендияни бузмай уйга олиб борасан, биласан-а, мен сенга ўзим тартиби билан пул бераяпман, сен ҳам ҳудди мен айтгандай қилиб ишлат.

Ўша вақтлари Акбар акасининг бу ишидан жаҳли чиқарди, стипендия ўзининг ҳаққи бўлса, нега акаси олиб қўяверади. Эндиги сафар бермайман дердию барибир бериб қўярди. Ўртоқлари эса ҳам стипендиясини ишлатар, ҳам уйидан пул оларди. Ҳозир ўйлаб қараса ўша “тартиб”лар унга пулни сарфлашнинг қонун-қоидаларини ўргатган экан, “Яшанг акажоним” деб юборди у беихтиёр. Олийҳиммат аксидан уялгани ва унинг ўзига буни билдиргани учун эса ичида ўзини койиди.

Дафтарда кейинги бир неча бетлар оппоқ ҳолда турарди. Акбар қолган саҳифаларни секин варақлар, бунда ҳуддики ўзи учун номаълум бўлган яна нималардир бордек эди гўё. Ўрта варақда бошқа бир ҳуснихатда ёзилган беш-олти қаторлик гап бўлиб, Акбар бу ёзувни танимади ва секин ўқишга тушди:
“Қаҳрамон ўғлим, мен сенга онанг, опаларинг ва укангни омонат топширяпман, уларни асра, Акбарга эҳтиёт бўл, уни биз кенжа, деб бироз эркалатиб қўйдик, сен унга қаттиққўл бўл, албатта ўқисин, мени ягона мақсадим уни ўқитиш, ўз юкини ўзи кўтарадиган, эл ичида ҳурматга эга бўладиган инсон қилиб етиштириш эди, афсус…, бу ишни охирига етказ, мени сендан энг сўнги ўтинчим шу ўғлим”.

Акбар ҳаммасини тушунди, акасини тушунди, отасини тушунди. Айтишларича инсонни ер юзида яшаб, бахтли ҳаёт кечириши учун фаришталар кўмакчи бўлар экан. “Менинг фаришталарим отам экан, менинг фаришталарим акам экан”. У хонадан отилиб чиқди, онаси унинг аҳволини кўриб қўрқиб кетди,

- Тинчликми болам, нима бўлди? - деди.
- Тинчлик, онажон тинчлик. Акамни соғиндим, телефон қилиб чақиринг бу ерга, йўғей яхшиси бориб ўзим олиб келаман. Онажон уларни жудаям кўргим келаяпти.
- Онанг ўргилсин. Ҳозир бориб нима қиласан, тўсатдан кетдик шаҳарга десанг уришиб беради сени. Биласанку уни феълини.
- Майли онажон, уришиб бераверсин, ахир мен акамни танбеҳлари билан шу даражага етганманку, қанча қаттиқ гапирсалар ҳам майли.
- Унда бор, олиб кел, янганг ва жиянларингни ҳам олиб кел, болаларимни бағрида бир тўлишиб ўтирай.

Машинада кетар экан дафтарда ўзи ўқимай қолиб кетган сўнги саҳифани ҳам очиб ўқиди: “Отажон бўлди, укамни энди ҳечам уришмайман, қаранг, қаттиққўллик қилавериб сиз берган кундаликни ҳам унга бўлган танбеҳларим билан тўлдирибман, шундоғам ҳар қаттиқ гапирганимда юрагимнинг бир парчаси узилиб тушаётган бўлаверарди… Қани эди ҳозир келиб бир кўрсангиз эркатойингизни қаддини, катта бир корхонада иш бошқарувчи бўлиб ишлаяпти, ҳаммасини сиз айтганингиздай қилдим, биз уддаладик, уддалаймизда, ахир сизни ўғилларингизмизку…” - бу мисраларҳам аранг ўқиларди, бўёққа нам текканидан ҳарфларнинг ҳажми кенгайиб кетганди.

Шафёр гоҳ йўлнинг ўнқир-чўнқирларига, гоҳ эса ойнадан орқа ўриндиқда қўлидаги қора дафтарни варақлаб, кўзидаги ёшни беркитишга уриниб ўтирган йигитга эътибор бериб, машинасини елдириб борарди...

05.12.2013й
Отабек Аллаёров

ПИСТА...

- Адажониси, ишдан қайтаётганингизда яна ёдингиздан кўтарилмасин. Кеча унутибсиз ўзи.
- Нимани айтяпсан? – атай тушунмаган кишидай елка қисаман.
- Қўшнимиз Салима ҳолани...
- Э ҳа, Салима ҳола сотадиган пистани айтяпсанми?
- Ҳа, ўша пистани-да! Кеча набиралари Акмал борку, ўша қоғоз керак деганди. Қизимиз билан бир қоп кераксиз дафтар-қоғозларни топиб чиқибди денг.
- Нега?
- Нега бўларди, писта ўрашга-да!
- Э ҳа... Бўпти мен кетдим.
- Эсингиздан чиқмайди-а?
- Ҳўп дедим-ку.

Эрталабдан аёлим билан шоша-пиша сухбат қилган киши бўлиб ишга шошиламан.
Пистамуша?!
Қачон қарама шу. Ишдан қайтганимдан бошлайди, то эрта тонгга қадар эринмай писта чақиб чиқади. Кошки шу қурғурни фақатгина овози чиқса. Камига ҳиди ёмонда буни.
Бошқоронғи-да, шунга индамайман.
Эсимда, қизимизда қип-қизил олмага бошқоронғи бўлганди.
Ҳар сафар қизим бағримга отилганида қизил олма қидириш саргардонликлари ёдимга тушганиданми, димоғимга олма иси урилгандай бўлаверади. Ўзиям икки юзи олмадай. Қип-қизил!
Янаги туғилажак фарзандимдан писта ҳиди келса-я! Ҳудо асрасин! Нималар деяпман ўзи?

Ўзим билан ўзим суҳбат қурганча зум деганда ишхонага ҳам келиб қолибман.
Иш! Янги янгиликлар. Режалар. Турли лойиҳалар. Ҳамкорлик учрашувлари...
Ҳаммасига улгуриш керак!
Улгурдим ҳам. Бу вақтга қадар эса кун ҳам туннинг пешонасидан ўпай деган вақт ҳам келиб қолибди.
Машинамни ўт олдирар эканман, уйга яқин қолганда махалла бошида, гузар олдидаги бозорчадан қўшни Салима ҳоланинг писталари "мени ол" дея кутиб турганини ҳис қиламан ўзимча.

- Келинг Саиджон.
- Ассалом алайкум Салима опа.
- Ваалейкум ассалом. Яна пистами? – табассум қиладилар ҳола.
- Яна писта-да. Шу пистангизни келинингиз бир кун чақмаса, тамом! Мениям уйга киргизмайди бунингиз.
- Егиси келадида, болам. Ҳа, бу оддий пистамасда. Бу Эрон писта болам, Эрон писта.
- Ҳа опа-ей. Ёмонам оборасизда. Бўпти, беринг ўша Эрон пистангиздан.

Қарасам, дарахт бетидаги ўриндиқда Салима ҳоланинг невараси Акмал қоғоздан "варёнка"лар ясаб, тағин аломат қилиб ичма-ич таҳлаб ўтирибди.
Салима ҳола одатдагидан кўпроқ пистани қоғозга ўрар экан, деди:
- Саиджон, аёлинг яҳши-да, кеча Акмалжон билан писта ўраш учун бир олам дафтар-қоғозларни бериб юборибди дегин, умридан барака топсин Илойим.
- Ҳа, бугун эрталаб айтиб турувди. Арзимайди.
Салима ҳола пистани қўлимга тутқазар экан, ҳарчанд уринмай, пулни олмади.

Ана. Писта ҳам олинди. Кайфият ҳам чоғ. Уйга кирар эканман аёлимнинг олтин топиб олган одамдай қувонишини кўриб завқланаман.
- Ана сенга писта! - қарасам қизимизни уҳлатаётган экан.
- Вой! Ҳозир адаси. Ҳозир чиқаман!
Уст-бошимни алмаштирай деб ётоқхонага ўтсам ичкаридан аёлимнинг овози чиқди:
- Адаси, ошхонадан идиш олиб келинг, илтимос.
“Оббо, тағин бошқа нарса керакмасми?” - ичимда ўзимча ғиншийман.
“Жон адаси...”
Бундай пайтларда аёл кишига йўқ деб бўлармиди, ошхона томон югурдим.

Иккита идиш! Бири менга, бири аёлимга... Йўғе, нималар деяпман ўзи. Бири пистага, бири пўчоғига. Совуқдан қотиб қолдим чоғи, шошган кўйи пистани идишга соларканман, кўзларим қоғоздаги ёзувга тушиб, бошқача бўлиб кетдим.
Нима бу? Йўқ! Бўлиши мункин эмас! 9 йил... 9 йил аввалги мактуб...
Мук тушганча қоғозга қарар эканман, тилим "бўлиши мумкин эмас" калимасидан бери келмасди, бутун бошли ҳотираларим остин-устин бўлиб кетаёзди, назаримда...

"Дурдон, билсанг эди сени қанчалар яҳши кўришимни... Мана бууунча... Йўқ, йўқ!
Мана бууууууунча юрак билан яҳши кўраман сени. Ишон! Сенга бўлган муносабатларим ҳар қандай ғайирликдан йироқ - самимий!
Дурдон, эсингдами, сени биринчи бор учрашувга таклиф қилганим...Мени эсимда. Нега деб сўраганингда ҳеч бир баҳона тополмай, довдираганимдан “Байрам муносабати биланда” деб жавоб бергандим ўшанда.
Ҳеч йўқ шунчаки деганимда ҳам майлийди.
Шундан бери ҳар йил 8-декабр келса, устимдан кулиб, "байрамни нишонламаймизми" дейишинг ёқмайди-да менга. Сен кулма. Нима бўпти, керак бўлса, ҳамма байрамдан ҳам яҳшиси шу! Билдинг.
Дурдон, иккинчи сени Баҳтини ёнида кўрмай... Ё атай қиласанми?
Нега деб сўрама, тамом! Биласанми... Биласанми мени бахтим қанчалик?
Мана буууунча! Йўқ!
Мана мана мана шуууууууууунча!
Барибир тушинтиролмайман. Қоғозда қийин. Қулоғингга айтаман...
Эртага! Дарсдан кейин!
Ўтган сафарги гапимни айтганимдаги жойда. Ўша гап! Биринчи борганнинг муҳаббати чин..."

Қўлимдаги қоғозни ғижимлаган кўйи қаерда эканим ёдимдан ҳам кўтарилибди.
Қарасам - аёлим!
- Боядан бери чақираман, бир оғиз ҳа демайсиза? Синган нарса шу идиш эканда.
Бирор нарса бўлдими дея юрагим ёрилаёзди...

Бидир-бидир гаплари билан аразлаган аёлимга қарарканман, ёнимда энг маҳлиё ва дилбар аёл борлигидан юрагим қандайдир энтикиб кетди...
- Ҳавотир олдингми?
- Э, боринге...
- Тентаккинам. Бери келчи....
- Э айниган... Қилиғиз қурсин... Ундан кўра ана, эртанги кун ҳақида ўйланг. Қизимиз ҳам ҳадемай учга тўлади. Бундоқ бирор жойга олиб борасизми ўзи бизни? Ё ўтираверамизми шунақа, писта чақиб...
Бир зумда камларини дастурҳон қилиб ташлаган аёлимга қараб ичимда баҳтимга шукрона айтар эканман, худди ўша вақтдаги каби ҳазил қилгим келди.
- Дурдон.
- Ҳмм...
- Биласанми сени қанчалик яхши кўраман. Мана бунча. – қулочимни икки тарафга ёздим. – йўқ, мана шууууууууунча!!!

Мохигул Деҳқонова
08.12.2013й

Voy bu Durdoni birinchi muhabbatikanmi dip shoshib pishib o'qib tashabman. mmm%!@ mmm%!@ mult: mult: